De laatste vier weken stonden in het teken van studeren. En studeren is best een beetje lang geleden. Dus de hersenen kraakten en kreunden. Maar man, wat is het ook leuk om te doen! Alles komt bij elkaar. De anatomielessen waarbij we elkaar in het begin toch wat paniekerig aankeken. De yogahoudingen die toch eigenlijk best ingewikkeld zijn als je ze moet analyseren. Alle spieren, botten en gewrichten, inclusief hun functionaliteiten. En de filosofie die ontzettend interessant is maar ook wel heel erg veel.
Ezelsbruggetjes waren tijdens studeren van levensbelang. Zeker met al die Latijnse en Sanskriet namen. Zo onthoud ik nu de tien bilspieren: maxima heeft mooie billen, dus dat is het rijtje dat begint met Gluteus Maximus. En zo houd ik Purvotanasana en Pasvotanasana uit elkaar: bij Pur, spreek uit als poer, zet je je handen op de vloer. Het werd zelfs een grapje om ezelsbruggetjes te maken. Zoals bij de zittende twist, de Ardha Matsyendrasana. Je zit op de aarde op de mat. En Prasarita Padottanasana, de parasiet op de paddestoel, je buigt naar beneden terwijl je staat. Of de Paschimottanasana, een vooroverbuiging terwijl je zit, lekker omarmd door een pashminasjaal… Het was een mooi proces om me zo te verdiepen in deze materie. En het was fijn leren met yogabuddies Iris en Hanneke. Dank meiden!
En nu is het morgen zover.
Dan is ons eerste examen voor Yogateacher op De Nieuwe Yogaschool.
Zenuwachtig maar ook zin in.
We gaan ervoor.