Vandaag heb ik eindelijk weer eens geyoga-t. Dat moest. Want god wat kom ik mezelf tegen. En die klote ziekte. Ik had het leuk bedacht, twee keer per week yoga in plaats van fysio en ’s middags ‘lezen’ en verdiepen in yoga. Maar de boekverslagen, intervisies, essays, my-sore practices, boekbesprekingen en anatomieklassen vliegen me om mijn oren. En ik yoga te weinig. Rondom de Teacher Training weekenden is alles goed geregeld. De vriezer ligt dan vol, ik ga de week ervoor en de week erna op tijd naar bed om energie te sparen en bij te komen, maak geen afspraken en zo nog een hele lijst. Maar het programma omvat meer dan alleen de weekenden. Wist ik wel hoor, maar positivo als ik ben, dacht ik dat er wel even tussendoor te fietsen. En dat gaat dus niet. Zeker niet met mijn gezondheid. Er zit geen rek in mijn schema. En dat blijft confronterend.
Vanaf december gaan een yogavriendinnetje en ik starten met thuis les geven. En dat moest voorbereid worden. Superleuk om te doen, het programma staat nu en daar zijn we best trots op. Goed dus voor de geestelijke energie. Maar ik mis zo wel een keer per week ‘de noodzakelijke beweging’. Ik zak weg door de achteruitgang van mijn spieren, wordt fysiek zwakker en vermoeider en voel dan dat de paniek toeslaat. Getuige dit bericht ☺. Ook op andere de dagen die in mijn agenda staan geblokt voor yoga, komt er steeds wat tussen. Ziek kind, studiedag, zelf ziek, ziekenhuisbezoek. En daardoor lig ik ook ’s middags weer als vanouds plat. Ik voel me door de medicijnen nog wel steeds een stuk sterker en dacht ook echt serieus dat ik ’s avonds wel wat zou kunnen doen. Ik hoor mijn arts nu echt heel hard lachen ….. Maar ’s avond is mijn gemiddelde bedtijd verschoven naar weer ouderwets 8 uur.
Het lukt me dus gewoon niet.
Omdat ik voel dat ik lichamelijk achter uit ga, als gevolg daarvan uitval weer op de loer ligt, elke dag hoofdpijn heb, regelmatig een kalmeringspilletje slik om uit de paniekstand te komen, liters cola drink tegen de misselijkheid en nu al twee migraine aanvallen achter de rug heb, is het tijd voor actie. Want om nu overspannen te raken van datgene wat je het liefste doet, dat kan niet de bedoeling zijn.
Dus gisteravond mijn paniek bij manlief op tafel gegooid. Gelukkig is hij een echte man en komt hij meteen met oplossingen. In dit geval precies wat nodig was. Dus samen schema’s gemaakt en agenda’s geblokt. Want zoals hij zegt: als je het niet redt en gestrest bent, dan moet je meer rust nemen en yoga-en. En als die tijd er niet is dan moeten we die maken. Kijk en voor dat woordje ‘we’ houd ik nu zoveel van hem. Dus vanmorgen weer gestart met yoga, net mijn hele agenda leeg gekieperd, sorry lieve vriendjes en vriendinnetjes, en gevuld met yoga en studie-uren. De focus weer even helemaal naar binnen.
Ik weet alleen niet of ik dat nu zo leuk vind.
Al ga ik morgen al wel weer yoga-en.