31 december aan de ontbijttafel: totale paniek. Dit is niet de bedoeling. Vanavond eten met goede vrienden en een leuk rustig programma vandaag waarbij we het diner voorbereiden. Het zat er al aan te komen. December is een te drukke maand. Veel chronisch zieke mensen zullen het herkennen. De gezelligheid is zo fijn maar je betaalt ook weer de prijs en wordt weer geconfronteerd met je gebrek aan energie. En daar kan alle positieve energie die ik heb gekregen van alle leuke dingen niet tegen op.
Een heel leuk sinterklaasfeest, bewust al bescheiden. Mijn kleine meid 2 jaar, maar ook een klein kinderfeest kost energie. Daarna heerlijke kerstdagen met de hele familie in Winterberg, met sneeuw!! Bij terugkomst nog fijne momenten met vrienden uit Engeland en als afsluiter met vrienden en de kinderen naar Disney on Ice. Maar in mijn achterhoofd nog steeds de lijstjes. Waar blijft mijn blog over het derde yogaweekend. Het vierde komt er overmorgen al weer aan. Dat was ook weer een weekend met weer veel mooie indrukken, nieuwe informatie, ideeën en eye-openers en vooral weer veel yoga. Het yogascript heb ik aangepast en is weer beter maar moet wel nog uit het hoofd geleerd worden… wanneer? Ik moet het boek nog lezen waar dit weekend een boekbespreking over is. Het boek van Eckhart Tolle, Een nieuwe wereld, waarin ‘een transformatie in jezelf’ aangekondigd wordt. Maar daar heb ik nu even helemaal geen tijd voor, een transformatie. Alle informatie van de vorige weekenden wil ik nog delen, verwerken, vertellen en even laten landen. Ik red het al net –niet- om alle ballen in de lucht te houden. Dus een transformatie, even niet. Je ziet, de paniek is hier. En dan heb ik het nog niet over de lijst met lieve mensen die ik even wil bellen om te steunen, feliciteren of bij te praten.
Volgens mij is er nog nooit iemand dood gegaan van hard werken. Al hoor ik thuis dat hard werken iets anders is dan alles voor 120 willen doen in een druk leven met sarcoïdose en twee kleine kinderen met opeens een actief blog en een studie extra erbij. De stress voor het boek bijvoorbeeld, ik kan het boek natuurlijk ook alleen lezen in plaats van meteen aan een ’transformatie’ te beginnen. Goede tip van het thuisfront weer.
De kalmeringspillen zijn dan ook weer uit de kast ook al vindt mijn dokter dat geen goed idee. En ze heeft gelijk. Ik moet naar de cardioloog want de hartkloppingen zijn niet goed volgens haar. Ze wil de medicijnen verhogen zodat ook de andere rits klachten verdwijnen want ook die zijn er weer. Maar ik wil dat niet. Ik moet weer een stapje terug doen en luisteren naar mijn lijf in plaats van door te hollen en mijn lijf vol(ler) te pompen. Ik moet gewoon niet meer doen alsof ik niet ziek ben. Het is te veel.
Dus ik ga nu niet nadenken over wat ik dan moet stoppen. Mijn blog, yoga, wel of niet en wanneer lezen, huiswerk doen of laten lopen, voorbereiden van het diner……..
Ik laat nu per direct alles liggen en ga met man en zoon naar de albert cuijp, oesters halen, in plaats van ingewikkelde voorgerechten koken en voorbereiden, gezellig lunchen, hele middag slapen en dan mooi aangekleed naar het diner.
En de rest komt vanzelf. Een keer…
Tot snel!
O ja en een hele fijne oudjaarsavond!!!