Na een week yoga, rust, meditatie en slapen voel ik me weer een beetje dichter bij mezelf. De paniek sluimert niet meer zo op de voorgrond. Mijn eerste les is gegeven, weliswaar nog aan maar één persoon, maar de kop is eraf. En de druk ook. Mijn boek voor het te geven boekverslag is uit dus ook die spanning is weg. Mijn agenda is leeg èn ook weer vol met yogadates en het voelt goed. De kalmeringspilletjes en paracetamol liggen weer in de kast, de cola vliegt er wel nog doorheen en ik ben geroerd door alle lieve reacties op mijn vorige post.
Het boek wat ik gelezen heb, gaat over Vipassanameditatie. Hierbij staat het observeren van de werkelijk ‘binnen in onszelf’ centraal. God, kun je het nog vager beschrijven? Ik had dan ook niet echt veel zin eraan te beginnen moet ik eerlijk zeggen, maar dit boek heeft me diep geraakt. De kern is eigenlijk dat alles in ons, zowel lichaam als geest, continue verandert. En als je die zekerheid van het leven kunt accepteren wordt je een stuk gelukkiger. Het gaat over bewustwording, bewustzijn, gewaarwording en reactie. En over het verschil tussen perceptie en gewaarwording. En dat wij toch vaak in de perceptiestand staan. Ook als we ons bewust zijn.We hebben eigenlijk overal ongemerkt een oordeel over. En als we willen groeien zijn we zo geconditioneerd dat we terugkijken naar ons verleden. Wat ging er mis, wat zijn de lessen die je daaruit kun leren. En volgens Buddha moet je kijken naar de toekomst. Wat is het beeld wat je in de toekomst ziet van jezelf. En werk daar naar toe. Tijdens meditaties kom je dan wel je oude conditioneringen tegen, die je kunt waarnemen– zonder oordeel! – om ze dan te laten gaan. Dan zijn ze uit je systeem en kun je gaan groeien. Zodat je uiteindelijk volkomen ‘bevrijd’ bent. Bevrijd van verlangen en afkeer. En je kunt leven in gelijkmoedigheid, maar wel gebaseerd op een volledig bewustzijn van de werkelijkheid. Ben je er nog? Dit moest ik zelf ook een paar keer doorlezen.
Maar ik heb het hele boek gelezen en ben er echt door geraakt. Het liefst zou ik meteen een 10-daagse Vipassanameditatie cursus gaan doen. Nu kun je natuurlijk niet een twee drie omschakelen. En toen de volgende ochtend mijn printer vastliep een half uur voor ik mijn les moest geven heb ik ook behoorlijk wat woorden uitgeslagen die Buddha vast niet goed zou hebben gevonden. Maar het maakt wel wat los merk ik. Ik vond het al fijn om te lezen dat de focus niet alleen ligt op ‘het pad naar bevrijding’, maar dat je ook al tijdens het pad, tijdens je leven, gelijkmoediger en bewuster kunt worden.
Door bijvoorbeeld ademhaling en gewaarwording. Gebeurt er iets vervelends? Haal adem, kijk wat er gebeurt, hecht er geen oordeel aan, wacht 90 seconden en kijk wat het met je doet. Klein tipje van de sluier. Voor de rest: Vipassanameditatie, Het leven als kunst van William Hart. Veel leesplezier