De sms luidde: ‘Half 7 verzamelen achter het Lloyd hotel bij de boot. Niet te laat want half zeven vaart hij echt weg. O ja we gaan naar Vuurtoreneiland. Tot dan, gezellig!’
Vuurtoreneiland? Ja zo’n plek waarvan je leest en denkt, dat is gaaf, daar wil ik heen! En dat je dan weer eens te laat bent voor kaartjes. Tot 2015 volgeboekt, dus héee, voelden wij ons even mazzelaars!
Voor de zekerheid waren we al om 6 uur bij een bootje achter het Llloyds hotel. Nou ja bootje, er lag toch echt een heuse mooie sleper. Om ons heen verzamelden zich een goede mix van mensen. Niet alleen maar hipsters. Van alles wat zeg maar.
We voeren weg en zoals dat bij mij gaat, zet me op een boot en ik ben relaxt. Dat hebben we allevier dus de toon was snel gezet. We zetten koers naar Vuurtoreneiland en al snel zat ik aan de prosecco. De Oranjesluizen door en na een klein uurtje varen kwamen we aan bij een vervallen fort en Amsterdams’ enige vuurtoren. Gelegen in het Markermeer bij Durgerdam,
Het was een bladstille avond en met de stad letterlijk achter ons gelaten zagen we op een stuk gras in het water een glazen kas staan. Iedereen werd stil van deze plek. Het schoolreisjes gevoel kwam direct bij iedereen op bij het verlaten van de boot. Tijdens de wandeling naar de kas werd er gelachen en geoohht en geaaht.
En dan zit je ineens binnen aan keurig gedekte tafels te eten, maar eigenlijk zit je in de natuur en zie je de ondergaande zon. Het was echt magisch. Na de eerste verwondering raakten we druk in gesprek. Allemaal druk met werk, kinderen en elkaar al veel te lang niet gesproken, je kent het wel. Zo fijn weer.
Na het voorgerecht gingen we op onderzoek uit. Buiten. Het was sprookjesachtig rustig. Er was geen zuchtje wind, geen geluid behalve het geklets van de gasten en getik van bestek. Zo bijzonder. Na het heerlijke 4-gangen-diner door het pikkedonker weer teruggelopen naar de boot. Nog steeds bladstil, beetje mistig en de vuurtoren achter ons latend voeren we terug. Langzaam kwam Amsterdam weer in het vizier.
Het was alsof we een weekend weg waren geweest.