Het liefst wilde ik boksen. Keihard. Maar dat kon niet want mijn linkerkant deed het niet meer. Woest was ik, dat ik ziek geworden was. Maar ja dat uiten…. Ik had toch zoveel om gelukkig te zijn? Een lieve man, mooi vriendenclub, prachtig huis, financieel alles op orde. Iedere keer als ik boosheid voelde tapte ik in op die dankbaarheid en ebte de woede weer weg. Soms vlamde de woede op. Ineens, warm en krachtig, als een vlam. Er is menig kopje gesneuveld hier in huis…
Boosheid heeft een enorme power. Het helpt je herinneren aan je behoeften of helpt je energie weer terug te halen van waar het niet moet zijn. Het is een krachtige emotie die je helpt bij grenzen aangeven en assertiviteit, opkomen voor jezelf. Toch leren we dat niet als we klein zijn. En ook in de maatschappij word je dan als lastig gezien. Doe maar rustig, aardig, veer maar een beetje mee, doe wat er van je verwacht wordt. Het is er bij ons allemaal zo ingeramd.
Weet je dat boosheid die je weg slikt, goed praat, met liefde omarmt, accepteert en nog zo wat van die termen, zich opslaat in je lichaam? Met alle gevolgen van dien. Boosheid is er vaak niet voor niets en wil gehoord worden. Inmiddels weet ik hoe ik er mee om moet gaan. Voelen!
Maak contact met die boosheid. Voel het, koppel het los van het verhaal en voel wat je nog hebt. Rust? Grenzen? Verdriet uiten? Als je dat gaat doen kom je weer in je kracht. Luister je beter naar jezelf, zorg je goed voor jezelf en kom je in actie als dat nodig is. Vanuit rust. Vanuit verbinding met jezelf. En dat is waar genezing begint.
Hoe je dat doet dat voelen? Ga eens zitten en sluit je ogen. Adem in en voel. Wil je schreeuwen, schreeuw. Stompen, stomp in een kussen, huilen? Huil. En dan komt er rust. En in die rust kun je jezelf een vraag stellen. Wat heb ik nu nodig? En dan luister je.