Ik keek al een tijd uit naar maandag. Na een fantastisch chaotisch half jaar genietend in reservetijd, was het dringend rusttijd. Terug naar de basis, rust in mijn lijf en rust in mijn hoofd. Ik telde de dagen. Tot die beruchte zondag 11 maart voor ‘mijn’ maandag. Bij veel mensen viel er een heleboel weg. Bij mij kwam er een dagtaak bij. Terwijl alles in mij schreeuwde om rust, om even tot mezelf te komen, zaten we ineens met z’n vieren thuis.
Op social media word ik overspoeld door meditatie challenges, fitnessoefeningen, online klasjes, grappige filmpjes, nieuwsfeitjes, baktips en huiswerktips. Het lijkt wel of iedereen massaal afleiding zoekt. Want het is ook nogal wat. Voor iedereen. In welke situatie dan ook. We zijn gewend dat het leven maakbaar is en zien nu dat dit niet het geval is. En zo thuis met alle angst en onrust en onzekerheid en weinig dingen om je af te leiden komen er allerlei gevoelens en emoties naar boven. Normaal demp je die met een feestje, een borrel, shoppen, etentjes, sportschool of een yogalesje en dat kan nu niet meer. Welkom in mijn wereld trouwens!
Uitrusten, mijmeren, tot mezelf komen, met een boek op de bank. Het ging allemaal niet door. Het huis was vol en mijn to-do lijst groeide met het uur. Yoga werd een last en meditatie een plicht. Mijn arm begon te tintelen, de hartkloppingen kwamen weer naar boven, mijn spierkracht schoot achteruit en de invaliderende moeheid zorgde ervoor dat ik niet meer helder na kon denken.
Ik stond vol in de overlevingstand. Dus: gevoel uit en actiestand aan! Moeheid brengt alle oude patronen naar boven… De uitdaging om juist even stil te staan bij alle gevoelens en emoties die zo’n isolatie met zich meebrengt kon ik even niet opbrengen. Tot ik vannacht wakker werd en ineens de quote van mijn meditatieleraar inviel: Get out of your own way. En een enorme rust overviel me. Ik heb het allemaal zelf in de hand. Het enige dat ik hoef te doen is luisteren. Wist ik eigenlijk ook wel 😉
Ik merk dat ik enorm de behoefte heb om naar binnen te keren. Terug naar de basis. Dit is het. Yoga begint pas als je van de mat af stapt, zeg ik altijd. En hier is de ultieme challenge. Yoga is juist in het moment blijven. Kun je je ontspannen in het nu. Hoe onzeker ook? Je hoeft je best niet te doen.
Blijf waar je bent, adem in en voel wat er is.
En ik voel hoe ongelofelijk moe ik ben.
Dus ik doe een paar stappen terug.
En pak mijn rust.
Hoe lang het duurt weet ik niet en dat hoeft ook niet.
Ik ben er weer!
Ik ben hier.
Nu.